Kosmiczne wakacje
20 sierpnia, 2022 Wpisane w RÓŻNISTEWychodzi na to, że pomimo lat na karku człowiek jest wiecznym dzieckiem.
Głupio jest szwendać się samemu po atrakcjach dla dzieci.
Ale już z Wnuczką to jak najbardziej 🙂
Nie wiem kto miał lepszy ubaw w tym KosmoParku (z wrażenia nie mogłam usnąć).
Miało być z dwie godzinki a przeleciało z dobre trzy…
Mam wyraźną słabość do kosmosu a jeszcze w wydaniu multimedialnym,
że wszystko dotykasz/doświadczasz to… zdecydowanie polecam.
Moim zdaniem przyszłość należy do wirtualnej rzeczywistości VHR.
Po założeniu okularków w minutę głupieje Ci błędnik (może, niech lepiej Pani usiądzie).
I nawet nie chodzi mi o elementy intryg w grach (np. wyjdź/wejdź, poruszaj się po stacji orbitalnej). Już sama przestrzeń/nieważkość jest cudna. Jeżeli oddaje to choć w 10 procentach piękno kosmicznych przygód to nie dziwię się ludzkości, że tak drze w górę.
Zafascynowana Babcia do dziecka:
– Wiesz, choć jeszcze raz do tej startującej rakiety. Widziałaś tego misia pod sufitem? Jak się unosi w nieważkości? Dobrze chociaż, że ten pożar ugasili…
– Widzę, że ciężko Ci idzie w tych kosmicznych rękawicach. Daj, może Babci się uda 😉
Czy Ja już kiedyś pisałam, że w klasie maturalnej na poważnie miałam w planach astronomię?
Skończyło się na matematyce ale co się namarzyłam to moje.
Wtedy (lata osiemdziesiąte) to były studia dla wybrańców (po kilkanaście osób na jedno miejsce). Do tego mój pomysł został z gruntu wyśmiany (prowincjonalne liceum plus małomiasteczkowe horyzonty).
Nie żartuj… To gdzie idziesz naprawdę?
Ale gdyby mi ktoś wtedy powiedział, że heloł ale jednak będziesz w kosmosie za te 30 lat
to… bym nie uwierzyła.
* Powiedzcie mi tylko, dlaczego Ja również nie wbiłam się w
kosmiczny skafander(a jakże, wisiały na wieszakach)?!
Eh, coś tu wyraźnie nie pykło 😉